Indrukwekkend

Afgelopen zaterdag 2 mei aangekomen op Camping Utah Beach.

Ons motto deze weken is: rustig aan. Houdt ook in dat we 's-morgens lekker ontbijten en daarna de boel in pakken om naar de volgende bestemming te gaan. Was tenslotte maar anderhalf uur rijden naar de volgende camping. Het is kwart over 12. Tussen 12 en 14 uur is de receptie gesloten. De slagboom bleef ook gesloten!!!!!! O jee.....wat nu? Gelukkig reed de beheerder nog rond en heeft de slagboom geopend voor ons. Pfffff.............

Eindelijk op weg naar de volgende camping. Het weer is niet al te best. Regenachtig. Onderweg nog wat boodschappen gedaan. We hadden tijd genoeg. Rond 14.00 SMSje van Marcel: 'doe maar rustig aan, receptie is pas om 15.00 open' . Maar toen waren we er al bijna. Marcel stond op parkeerplaats bij het strand. Wij ernaast geparkeerd en blablablabla............Irma had lekker bakkie thee gemaakt en tegen kwart voor 3 gingen Rob en Marcel alvast lopend naar de camping om in te chequen. Na 20 minuten kwamen ze terug en konden we camping op: jammer dan.....................onze auto startte niet. Nee hé!!!!! Het contact was aan blijven staan en met koelkast van caravan, airco en navigatie aan etc......is de accu leeg.

Marcel heeft toen zijn caravan op de plek gezet en daarna terug om naast onze auto te zetten en d.m.v. startkabels onze auto te starten. Om vervolgens onze caravan ook naar de camping te rijden en op de plek te zetten. Rob staat voor de slagboom.....................die vervolgens niet open gaat. Wat heeft Rob toch met slagbomen en accu's!!!!!!!

Maar wat is nu indrukwekkend? De invasie stranden: Utah Beach, Omaha Beach, La Pointe du Hoc, Sword Beach, Juno Beach en Gold Beach. Vandaag naar Ste-Mére-Eglise geweest: de plaats waar de parachutist John Steele bleef hangen aan de klokketoren. Er valt nog veel te zien aan deze kust. Er is ook veel gebeurd op 6 juni 1944.

Wordt vervolgd.